Odruch chwytny Robinsona
Pomaga w rozwoju procesów poznawczych. Zintegrowany zapewnia koordynację precyzyjnej, średniej i dużej motoryki, sprawność manualną i grafomotorykę, pozytywnie wpływa na umiejętność rysowania, pisania oraz inne nawyki manualne.
Funkcja pisania powinna być wysoce zautomatyzowana, aby podczas procesu pisania włączona była optymalna praca mózgu, co zapewnia kora mózgowa aktywizując wyższe czynności intelektualne między innymi myślenie przyczynowo-skutkowe, myślenie abstrakcyjne, analizę i syntezę.
Symptomy wskazujące na niezintegrowany odruch chwytny Robinsona
Dziecko:
- Nadmiernie naciska ołówek (długopis) przy pisaniu, rysowaniu, kolorowaniu.
- Nieprawidłowo trzyma narzędzie do pisania, brak chwytu pesetowego, szczypcowego.
- Ma kłopoty z motoryką precyzyjną, manipulowaniem małymi i dużymi przedmiotami.
- Ma słaby chwyt, obniżone napięcie w stawach rąk, również słabą obręcz barkową, brak lub słabą manipulację przedmiotami.
- Ma duże napięcie w stawach ręki, szczególnie w nadgarstku.
- Ma niechęć do pisania ręcznego i wyrażania się przez pisanie.
- Słabo rozróżnia i orientuje się w jakości bodźca – rozróżnianie kształtu, faktury, temperatury.
- Ma nieprawidłowe doznania nadwrażliwości lub niewrażliwości wnętrza dłoni i palców
i łącząca się z tym reaktywność lub brak aktywności chwytania dłońmi. - Ma kłopoty z komunikacją, opóźniony rozwój mowy.
- Ma trudność z „chwytaniem” (rozumieniem) różnych idei, trzymanie się nieskutecznych wzorców zachowania i myślenia.
