Odruch paraliżującego strachu
Rozwija się dwutorowo: jest podstawą dla rozwoju odruchu Moro i niezależnie od tego utrzymuje się przez całe życie. Przekształca się w odruch wzdrygnięcia Straussa. Zapewnia prawidłowe radzenie sobie ze stresem, pozytywna ochrona i przetrwanie, równowagę między aktywnością sensoryczną
i motoryczną w sytuacji stresu, właściwa prędkość postrzegania i działania.
Symptomy wskazujące na niezintegrowany odruch paraliżującego strachu
Dziecko:
- Ma zamęt poznawczy i nadmierną emocjonalność w sytuacjach stresowych.
- Jest niedojrzałe emocjonalnie.
- Wykazuje negatywne reakcje ochrony i przetrwania prowadzące do sprzeczności lub prób ucieczki.
- Słabo radzi sobie ze stresem.
- Ma brak umiejętności odpoczywania, poczucie bycie przytłoczonym przez napięcie lub emocje.
- Wykazuje dezintegracje układu sensorycznego i motorycznego w sytuacji stresu.
- Wykazuje brak odwagi i pewności siebie, negatywne myślenie, depresja.
- Ma skłonność do lęków, zmartwienia, fobii.
- Wykazuje brak samoorganizacji i samoregulacji.
- Ma słabą umiejętność koncentracji i przetwarzania informacji (tendencja do zniekształcania obiektywnej informacji, do projektowania, przesadzania lub minimalizowania).
